Akcja teatralnej adaptacji baśni Kornela Makuszyńskiego rozpięta została pomiędzy pracownią krawiecką a… niebem. Droga, jaką odbywa tytułowy bohater pełna jest przygód i niebezpie¬czeństw. W lalkowym przed¬sta¬wie¬niu przyjaźń zostanie wysta¬wiona na niejedną próbę, a serce nie raz zabije mocniej ze strachu albo z miłości.
Kimkolwiek by nie był Pan Niteczka, dla jednych – zwykłym rzemieślnikiem, dla drugich – artystą, dla jeszcze innych – prostaczkiem obdarzonym nadprzyrodzoną mocą, okaże się postacią wiarygodną i przekonującą we wszystkich wcieleniach. Odnajdujemy Niteczkę przy warsztacie, w niby - realistycznej pracowni krawieckiej (niby – bo wystarczy odwrócić się, by za plecami gospodarza przedmioty codziennego użytku, jak żelazko czy nożyczki zaczęły pląsać i śpiewać). Wróżba sprawia, że wyrusza on w podróż, która wiedzie przez piekło, targaną wiatrem i ulewą ziemię, aż do nieba. Oto dane jest mu doświadczyć trwogi
i radości, a wyróżnionemu spośród śmiertelników, dostąpić honoru zszywania niebios. Jak Noe ratuje od powodzi mieszkańców Pacanowa, by nie zatonęli w strugach deszczu i potokach łez. Jego zręczność, wspierana przyjacielskim ramieniem Stracha na wróble, oraz rękodzielnicze umiejętności przynoszą nie tylko wymierne efekty. Stają się remedium dla chorych dusz, skołatanych serc tęskniących za słońcem i miłością.